 |
|
|
|
|
 |
|
ยุทธศาสตร์การเรียนรู้ตลอดชีวิต
ในศตวรรษที่ 21 ในช่วงนี้เราได้ยินคำว่าการเรียนรู้ตลอดชีวิตค่อนข้างบ่อย การเรียนรู้ตลอดชีวิต หรือ Life Long Learning ที่บางคนเรียกย่อๆ ว่า LLL นั้นเป็นแนวคิดที่สำคัญสำหรับยุคสมัยก็จริงอยู่ แต่ผมค่อนข้างแปลกใจที่เราพูดกันช้าเกินไป ผมเชื่อว่าพวกเราทุกคนนั้นคงจะเคยถามปัญหาสำคัญกับตัวเองมาแล้วหลายหนว่า เราเกิดมาเพื่ออะไร หรืออะไรคือจุดหมายของชีวิต แน่นอนคำตอบของแต่ละคนคงจะแตกต่างกันออกไป บางคนอาจจะเห็นว่าชีวิตของเขานั้นเกิดมาเพื่อจะกอบโกยให้ได้เงินทองมากที่สุด บางคนอาจจะเห็นว่าชีวิตของเขาเกิดมาเพื่อจะได้ท่องเที่ยวชมโลก แต่สำหรับชาวพุทธหลายคนที่มีความเข้าใจถูกต้องนั้น เราเกิดมาก็เพื่อเรียนรู้และปฏิบัติให้ถึงสภาวะสูงสุดคือพระนิพพาน ด้วยเหตุนี้เองเราจึงเห็นตัวอย่างท่านอาจารย์หลวงปู่มั่น หลวงปู่ฝั้น หลวงปู่แหวน ท่านอาจารย์พุทธทาส ที่ท่านได้เรียนรู้และปฏิบัติธรรมจนถึงวาระสุดท้าย เพราะฉะนั้นชาวพุทธทุกคนควรจะต้องขวนขวายเรียนรู้ตลอดชีวิต โดยเฉพาะการเรียนเพื่อให้เข้าใจปรมัตถธรรม หรือ บรมธรรมที่จะทำให้เราเข้าถึงสภาพความสุขอันเป็นนิรันดร์ได้ หนังสือที่ทางสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติได้มอบหมายให้คุณพิศวาสแปล และได้จัดพิมพ์ขึ้นเล่มนี้ อ่านค่อนข้างยาก เพราะรูปแบบการเรียบเรียงเนื้อความค่อนข้างสับสนอันเป็นธรรมดาของผู้เขียนชาวอังกฤษ ความสับสนของเนื้อหาทำให้น่าเบื่อแม้ว่าผู้แปลจะมีความสามารถในการแปลดีพอควร โดยเนื้อหาแล้ว หนังสือเล่มนี้นำเสนอ ยุทธศาสตร์การเรียนรู้ตลอดชีวิต 10 ประการ คือ
ผมเห็นว่าหัวข้อยุทธศาสตร์ที่นำมาย่อไว้ข้างต้นนี้ก็คือสาระของหนังสือเล่มนี้ รายละเอียดอื่นๆ ที่มีอยู่ในหนังสือนั้นอ่านค่อนข้างยากและไม่มีอะไรใหม่ เมื่อพิจารณาหัวข้อยุทธศาสตร์ข้างต้นนี้อย่างละเอียดแล้ว จะพบว่ามีประเด็นสำคัญอยู่ 5 ด้านดังนี้ เจตคติหรือความปรารถนาที่จะเรียนรู้ตลอดชีวิต การสนับสนุนในระดับจุลภาคคือครอบครัว สังคม นายจ้าง การสนับสนุนในระดับมหภาค คือ ท้องถิ่น องค์กรเอกชน สถาบันการศึกษา และรัฐ การจัดหาเงินทุนในการดำเนินการ และ การนำเทคโนโลยีสารสนเทศมาใช้ ในบรรดาประเด็นเหล่านี้ ผมคิดว่าด่านแรกที่จะต้องช่วยกันทะลายให้ได้ก็คือ เจตคติ ผมเชื่อของผมว่า ผู้บริหารไทยในอดีตโดยเฉพาะนักการเมืองที่ดูแลกระทรวงศึกษานั้นได้ทำลายระบบการศึกษาของไทยลงไปอย่างสิ้นเชิง โดยได้เริ่มทำลายอย่างต่อเนื่องเป็นเวลากว่าครึ่งศตวรรษ ผลก็คือสถาบันผลิตครูของเราไม่มีคุณภาพเท่าที่ควร นักศึกษาของเราอ่อนด้อยทางวิชาการและคุณธรรม และส่งผลให้เด็กนักเรียนรุ่นหลังที่สอนโดยครูอาจารย์ที่อ่อนด้อยเหล่านั้นไม่สามารถแข่งขันในระดับโลกได้ หากกระทรวงศึกษาธิการของเราสามารถเป็นอิสระจากอิทธิพลของนักการเมืองได้ หากกระทรวงฯ สามารถกำหนดแนวทางและมาตรฐานการศึกษาของชาติ ได้โดยไม่ต้องคอยปรับเปลี่ยนตามแนวคิดของ รัฐมนตรีเจ้ากระทรวงที่ไม่มีความรู้เรื่องการศึกษาได้แล้ว เชื่อว่า ระบบการศึกษาของไทยก็จะดีขึ้น เราสามารถสร้างเจตคติในการเรียนรู้ตลอดชีวิตได้ดีขึ้น และประเทศไทยก็จะก้าวหน้ามากยิ่งขึ้น แต่นั่นแหละนักการเมืองไทยยุคปัจจุบัน ย่อมอยากให้ประชาชนคนไทยโง่เขลา เพื่อจะได้จูงจมูกทุกคนให้ยอมสยบได้ง่ายขึ้น จะได้ฉ้อฉลได้สะดวกขึ้น และลงท้ายจะได้พาประเทศลงหายนะได้ง่ายขึ้น ดังนั้นพวกเราจะต้องจับตาดูรัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาฯ คนใหม่ให้ดี
|
