แมวขององค์ทะไลลามะ เขียนโดย เดวิด มิชี่ แปลโดย จรณิต แก้วกังวาล
ครรชิต มาลัยวงศ์

            ผมซื้อหนังสือเล่มนี้มาจากงานสัปดาห์หนังสือที่ศูนย์ประชุมสิริกิติ์ เมื่อต้นเดือนเมษายนนี้เอง. เมื่อผมเห็นชื่อหนังสือเล่มนี้ก็ทำให้ผมแปลกใจในตอนแรกอยู่สองประการด้วยกัน. ประการแรกคือ แมวของท่านทะไลลามะ จะเป็นเรื่องทำนองไหน และ เนื้อหาจะออกไปทางนิยายสำหรับเด็กหรือไม่? ประการที่สองก็คือ ผู้แปล คือ จรณิต แก้วกังวาล นั้น ผมจำได้ว่าเป็นรองศาสตราจารย์ผู้เขียนตำราด้านการจัดการฐานข้อมูล. เหตุใด อ จรณิต จึงหันมาแปลหนังสือเล่มนี้. ผมไม่มีเวลาคิดมากนัก เพราะ ร้านหนังสือที่ผมต้องการเดินสำรวจยังมีอีกมาก จึงได้แต่หยิบหนังสือเล่มนี้รวมกับเล่มอื่นๆส่งให้ผู้ขายคิดเงิน.

            เมื่อกลับมาบ้านแล้ว ผมก็หยิบหนังสือเล่มนี้มาอ่านก่อน แล้วก็พบว่าเป็นหนังสือที่สนุกจนต้องอ่านรวดเดียวจบ. ที่สนุกก็คือ บทบาทของเจ้าแมวเหมียวซึ่งมีหลายชื่อและท่านทะไลลามะได้ให้ผู้ติดตามของท่านซื้อมาจากเด็กข้างถนนในกรงนิวเดลี. เจ้าแมวตัวนี้ได้รับการเลี้ยงดูตั้งแต่ยังเล็กมาก จนกระทั่งกลายเป็น ม.ส.ส. หรือ แมวของสมเด็จพระสังฆราช และได้บอกเล่าสิ่งที่ได้พบเห็นในธรรมศาลาออกมาอย่างน่าสนใจ. เรื่องที่บอกเล่านั้นเป็นเกร็ดต่างๆ เกี่ยวกับท่านทะไลลามะ, คำสอน, วัตรปฏิบัติ, ความคิดเห็น, และ แน่นอนที่สุดก็คือ ธรรมะที่แฝงอยู่ในเรื่องเหล่านั้น.

           ผมเคยอ่านมาจากที่ใดที่หนึ่งว่า ท่านทะไลลามะ ใช้เวลาช่วงเช้าหลังตื่นนอนแล้วนั่งสมาธิถึงวันละ ๕ ชั่วโมง. หลังจากนั้นก็ไม่ได้อ่านเรื่องนี้อีกเลย ทำให้สงสัยว่าท่านปฏิบัติกรรมฐานเข้มข้นขนาดนี้เจียวหรือ. คำตอบนั้นก็มาได้รับการยืนยันจากเจ้าแมว ม.ส.ส. ตัวนี้เอง.

           การกำหนดให้แมวเป็นผู้เล่าเรื่องโดยเข้าใจเรื่องราวต่างๆที่คนพูดกันนั้นเป็นเรื่องที่ผิดธรรมดาไปบ้าง แต่ก็เป็นการวางเค้าโครงเรื่องที่ดีที่จะทำให้เล่าเรื่องที่ท่านทะไลลามะได้สนทนาธรรมะกับแขกของพระองค์ท่านได้อย่างสบายใจ. คำสอนของท่านที่ถ่ายทอดผ่านแมว ม.ส.ส. มานั้น ตรงกับเรื่องที่ท่านได้นิพนธ์เอาไว้และมีคำแปลเป็นภาษาไทยหลายเล่ม. แต่การได้รับรู้บทสนทนาต่างๆ ผ่านการบอกเล่าของแมวนั้นทำให้เราเข้าใจคำสอนและคำแนะนำของพุทธศาสนาสายทิเบตได้มากขึ้น.

            รีบออกไปร้านหนังสือเพื่อหาซื้อมาอ่านเถอะครับ เล่มนี้ มูลนิธิโกมลคีมทองพิมพ์ออกมาเพียง ๓,๐๐๐ เล่มเท่านั้นเอง.