Current Duties
Courses
ICT Ideas
ICT Education
ICT Management
ICT Principles
ICT Standards
ICT Vocabulary
CMM / CMMI
Case Studies
General Articles
Presentations
Book Reviews
Buddhism
Personal Efficiency
Writing Guides
Research Guides
VIP
Q & A
Contacts
Archive
Seminars
คำแนะนำด้านการเรียน
ข้อสอบสนุก

Home
IT Idea for Spiritization

เรื่องน่าเกลียด

ดร. ครรชิต มาลัยวงศ์
30 ธันวาคม 2548

        เมื่อวันก่อนนี้ผมอ่านในหนังสือพิมพ์ฉบับหนึ่งพบว่ามีการสำรวจเกี่ยวกับความรู้สึกรำคาญใจของคนชาติต่างๆ และมีข้อสรุปว่าความคนสิงคโปร์ไม่ค่อยมีเรื่องให้รำคาญใจมากนัก นั่นก็น่าจะจริงเพราะคนสิงคโปร์มีกฎระเบียบมากมายให้ปฏิบัติ และถ้าทำได้ก็จะทำให้ไม่มีเรื่องน่ารำคาญใจเลย สำหรับเมืองไทยนั้นเป็นเมืองแห่งเสรีภาพสุดๆ ใครใคร่ทำทำ ใครใคร่โกงโกง ดังนั้นนอกจากจะมีเรื่องน่ารำคาญแล้วยังมีเรื่องน่าเกลียดอีกมากด้วย ดังนั้นเพื่อเป็นการเตือนเพื่อนฝูงที่อ่านเว็บนี้ว่าอย่าได้ประพฤติตัวน่าเกลียดเลย ผมจึงนำเรื่องน่าเกลียดที่พบเห็นบางเรื่องมาเล่าสู่กันฟังในที่นี้

 

        เรื่องแรกเป็นเรื่องของผู้โดยสารเครื่องบินครับ พวกเราที่ขึ้นเครื่องบินบ่อยๆ คงจะสังเกตเห็นนะครับว่าเขามีหนังสือพิมพ์ไว้ให้บริการอ่านแก้เบื่อระหว่างที่เครื่องบินเดินทางล่องลอยอยู่ในอากาศ แล้วเวลานี้เขาก็นิยมนำรถเข็นที่ใช้วางหนังสือพิมพ์ไปตั้งไว้หน้าประตูทางเข้าเครื่อง เรื่องที่น่าเกลียดก็คือ ผู้โดยสารหลายคนเชียวครับที่คว้าหนังสือพิมพ์ติดมือไปหลายฉบับ ก็หนังสือพิมพ์นั้นเขาไม่ได้เตรียมไว้เท่ากับจำนวนที่นั่งนะครับ เมื่อหยิบไปคนละมากๆ คนที่เดินมาทีหลังก็ไม่ได้อ่านน่ะซีครับ พวกเห็นแก่ตัวเหล่านี้ไม่ได้ประพฤติตัวน่ารำคาญหรอกครับ แต่น่าเกลียดมากๆ เลยทีเดียว

        เรื่องที่สองเป็นเรื่องของผู้ไปงานเลี้ยงบุฟเฟต์ ไม่ว่าจะเป็นงานแต่งงาน หรือในห้องอาหารของโรงแรม เรื่องที่น่าเกลียดก็คือคนที่กำลังตักอาหารสองคนคุยกัน และ หัวเราะกันลั่น ตรงหน้าจานอาหารนั่นแหละครับ ผมเห็นว่าบางคนน้ำลายฟุ้งกระเด็นลงในอาหารเลย แต่ถึงจะไม่มีน้ำลายกระเด็นหลุดออกมาจากปาก พวกลมปากที่พ่นออกมาก็พาแบคทีเรียจำนวนมากลอยออกมาด้วยอยู่แล้ว ผมเห็นคนที่ช่างพูดช่างคุยเหล่านี้แล้วเซ็งจริงๆ

        เรื่องที่สามขอต่อด้วยคนช่างพูดช่างคุยอีกสักหน่อย คนเหล่านี้ไม่ว่าจะนั่งด้วยกันที่ไหน บนเครื่องบิน ในรถ ในเรือ ในร้านอาหา ในสวนสาธารณะ มักจะคุยกันด้วยเสียงดังสนั่นหวั่นไหว ไม่ได้รู้สึกเกรงอกเกรงใจคนอื่นๆ ที่ต้องทนฟังเสียงของตนเลย เรื่องน่าเกลียดทำนองนี้คงจะมีในคนทุกชาติเหมือนกัน เพราะวันก่อนผมเห็นสารคดีที่กล่าวถึงรางวัลนักประดิษฐ์ในญี่ปุ่น และเห็นเรื่องของสุภาพสตรีนักประดิษฐ์ชาวญี่ปุ่นซึ่งคิดค้นหน้ากากผ้าปิดตาพร้อมด้วยปุ่มเหน็บรูหูเพื่อจะได้ไม่ต้องทนรับฟังเสียงของคนรอบข้าง ในสารคดีบอกว่าเธอผู้นี้ได้รับค่าสิทธิบัตรไปหลายล้านเหมือนกัน นับว่าดีเหมือนกันที่เรื่องน่าเกลียดบางเรื่องก็ยังทำให้คนอื่นรวยได้


Home | Back