1 st to Die
สุมหัวสืบ (ชมรมนารีฆาตกรรม)
James Patterson เขียน
สุวิทย์ ขาวปลอด แปล 180 บาท

หนังสือที่ผมนำมาแนะนำในบรรณพิจารณ์ส่วนมากเป็นสารคดี แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าผมไม่อ่านนิยาย ความจริงแล้วผมอ่านนิยายมากเหมือนกัน ส่วนมากเป็นนิยายแปล อย่างเช่นเล่มนี้เป็นผลงานการแปลของคุณสุวิทย์ ขาวปลอด อดีตอาจารย์ที่ผันตัวมาเป็นนักแปล และต้องดิ้นรนใช้เวลาทุกนาทีเพื่อทำงานแปลให้ผู้อ่านมีความสุข

หนังสือเรื่อง First to Die นี้มีกลวิธีการเขียนที่แปลก คือนอกจากให้ตัวเอกซึ่งเป็นนักสืบหญิงเป็นผู้อธิบายโดยใช้สรรพนามบุรุษที่หนึ่งแล้ว ยังสลับด้วยการนำความเคลื่อนไหวของผู้ร้ายมาเล่าสลับฉากเพื่อทำให้ผู้อ่านทราบเหตุการณ์ด้วย

ผู้ร้ายรายนี้เป็นฆาตกรต่อเนื่อง (Serial Killer) ซึ่งมีค่อนข้างมากในอเมริกา และเคยมีคนนำเรื่องของฆาตกรเหล่านี้มาทำเป็นหนังหลายเรื่องแล้ว ความที่มีฆาตกรจิตวิปริตมากจึงทำให้ถึงกับมีการรวบรวมคดีเหล่านี้มาเขียนเป็นสารานุกรมได้หนึ่งเล่มทีเดียว (ผมมีเล่มนี้เหมือนกัน)

เนื้อหาและการเดินเรื่องใช้ได้ สร้างความตื่นเต้นและชวนให้ติดตามได้เป็นอย่างดี แต่น่าเสียดายที่ผู้ร้ายซึ่งเปิดเรื่องขึ้นมาว่าเก่งในด้านการใช้สมอง กลับถูกเปิดเผยตัวง่ายเกินไปด้วยความเลินเล่อเล็กน้อย แต่กระนั้นเรื่องตอนท้ายก็ยังมีการหักมุมได้อย่างน่าสนใจ

หนังสือเกี่ยวกับฆาตกรต่อเนื่องมักจะแสดงความโหดเหี้ยมของฆาตกรเหล่านี้ หนังสือเล่มนี้ก็เช่นกัน ผมไม่ทราบว่าเหตุใดคนเหล่านี้จึงทำเช่นนั้น ไม่ทราบว่าอะไรเป็นแรงผลักดันให้เกิดความโหดเหี้ยมและชอบฆ่าคนอื่นเป็นผักปลา แม้หนังสือเล่มนี้จะเปิดเผยความรู้สึกอ้างว้างของนักสืบหญิง แต่ก็ไม่ได้เฉียดเข้าไปถึงอารมณ์ของฆาตกรต่อเนื่องแต่อย่างใด ถ้าจะมีก็เป็นแต่อารมณ์สะใจและพร้อมที่จะก่ออาชญากรรมเท่านั้น

เมื่ออ่านเรื่องนี้แล้ว ผมรู้สึกว่าพวกเรายังคงโชคดีที่สิ่งแวดล้อมของไทยเรายังไม่ถึงกับทำร้ายจิตใจเด็กไทยให้เติบโตจนกลายมาเป็นฆาตกรต่อเนื่องเหมือนสิ่งแวดล้อมอเมริกันและยุโรป อย่างไรก็ตามเรื่องที่น่าเสียดายก็คือ สิ่งแวดล้อมของไทยได้ทำให้คนไทยกลายเป็นคนเห็นแก่ตัว และพร้อมที่จะทำลายธรรมชาติและประเทศ แต่บางทีสิ่งแวดล้อมเช่นนี้อาจจะทำร้ายประเทศไทยได้มากกว่าฆาตกรต่อเนื่องเสียอีก