สวัสดีครับ

        ช่วงนี้ประเทศของเรากำลังมีประสบการณ์การเมืองที่น่าสนใจมาก ความจริงแล้วตลอดระยะเวลาที่ประเทศของเรามีประชาธิปไตยมานั้นผมกล้าบอกว่า เราได้ประสบวิกฤติการณ์แปลก ๆ มาหลายครั้ง และนักประวัติศาสตร์การเมืองก็มีเรื่องให้ศึกษามากมาย แต่เชื่อผมเถอะครับ ไม่มีใครที่ล่วงรู้ความจริงได้หมด เพราะเหตุการณ์ทั้งหลายล้วนเกี่ยวข้องกับคนจำนวนมาก แต่ละคนมีส่วนมากบ้างน้อยบ้างในการสร้างเหตุการณ์อันเป็นประวัติศาสตร์เหล่านั้น และแต่ละคนก็รู้ข้อมูลและเหตุการณ์เพียงนิดเดียวเท่านั้น

        ยกตัวอย่างเช่นในกรณีของการปฏิวัติ 2475 นั้น มาถึงขณะนี้ผู้ที่สนใจอยากรู้เหตุการณ์อย่างแท้จริง ต้องอ่านข้อเขียนและบันทึกความทรงจำของผู้ที่เกี่ยวข้องจำนวนมาก แต่ส่วนใหญ่แล้วเป็นเรื่องของผู้ก่อการ ส่วนอีกกลุ่มหนึ่งนั้นแทบไม่มีเรื่องให้อ่านเลย สำหรับในช่วงปี 2549 นี้ ผมคิดว่ามีผู้ที่เขียนบทความแสดงความเห็นออกมามาก แต่ผู้ที่เกี่ยวข้องอย่างแท้จริงนั้นยังไม่มีใครแสดงความเห็นให้อ่าน แน่นอนที่สุดว่าข้อเขียนที่อาจจะมีคนวงในใกล้ชิดเขียนนั้นก็อาจจะไม่ใช่ความจริงอีกเหมือนกัน ดังนั้นในฐานะคนวงนอก ผมคิดว่าเราต้องคอยศึกษาติดตามเหตุการณ์ต่อไปอย่างใกล้ชิด และด้วยสายตาที่เป็นกลาง คอยรับฟังข่าวสารต่าง ๆ แล้วพิจารณากรองให้เห็นภาพที่แท้จริงให้ได้ แต่เมื่อกรองแล้วก็อย่าติดยึด เพราะเราอาจจะต้องทิ้งข่าวสารนั้นไป หากได้รับข่าวสารใหม่ที่น่าจะมีความถูกต้องมากยิ่งกว่าเดิม

        การเรียนรู้ทำความเข้าใจประวัติศาสตร์ไม่ใช่ของง่ายครับ ส่วนใหญ่แล้วเรามักจะไม่เรียนรู้ด้วยความเป็นกลาง เรามีความโน้มเอียงที่จะเข้าข้างฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเสมอ จากนั้นเราก็จะเกิดความลำเอียง เราปฏิเสธหลักฐานที่เราไม่อยากรับฟัง เราสรุปสาระไปในทางที่เราอยากเห็น และเราพยายามหาหลักฐานต่าง ๆ มาสนับสนุนข้อสรุปของเราตลอดเวลา

        ผมนำเรื่องนี้มาคุยในเดือนนี้เพราะเห็นว่า เพื่อน ๆ ที่ผมรู้จักหลายคนกำลังอยู่ในวังวนของข่าวลือ ความเห็น รวมไปทั้งการปั้นน้ำเป็นตัวของใครต่อใครหลายฝ่าย เราควรศึกษาติดตามสถานการณ์แบบคนนอกครับ อย่าเอาตัวเราเข้าไปอยู่ในสถานการณ์ อย่าเอาใจเราเข้าไปคลุกอยู่กับเรื่องที่เกิดขึ้น หลวงปู่ดูลย์ อตุโล ท่านเคยสอนว่า จิตที่ส่งนอก เป็น สมุทัย ผลของจิตที่ส่งนอก เป็น ทุกข์ เรามีหน้าที่ดูครับ อย่าไปทุกข์ ขณะเดียวกันหน้าที่อื่น ๆ เราก็ทำให้ดี อย่าไปเป็นเดือดเป็นแค้นกับเหตุการณ์ให้เป็นทุกข์ไปเปล่า ๆ

        เดือนนี้ผมเขียนเรื่องไปบรรยายให้นักศึกษา MBA มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ฟังครับ แต่ไม่ได้บินไปถึงเชียงใหม่โน่นหรอกครับ ไปสอนที่สมุทรสาครนี่เอง คราวนี้เขียนเป็นคำถามคำตอบตามสไตล์ผมน่ะครับ ใครสนใจลองอ่านดูก็แล้วกัน

ครรชิต มาลัยวงศ์