| สวัสดีครับ
กรมอุตุนิยมวิทยาบอกกล่าวว่าฤดูฝนของไทยปีนี้เริ่มต้นวันที่
13 พฤษภาคม ผมไม่ทราบว่าผู้เชี่ยวชาญของกรมฯใช้วิธีการคำนวณอย่างไร
แต่หลังจากนั้นไม่นานฝนก็เริ่มตกลงมาประปราย และ มากขึ้น ในช่วงต้นปีหลายคนเป็นกังวลเรื่องฝนแล้ง
แล้วรัฐบาลก็ออกมาบอกว่ากำลังเร่งรีบทำฝนหลวง จากนั้นก็มีข่าวเรื่องการโกงกินสารเคมีที่ใช้ทำฝนหลวง
ต่อมาอีกไม่ช้าข่าวคราวเรื่องการทำฝนหลวงก็ซาไป ทั้งๆ ที่หลายพื้นที่ก็ยังแล้งอย่างเดิม
ที่เขียนมายืดยาวนี้ก็เพื่อให้เห็นปัญหาเรื่องข่าวสารของไทย
นั่นคือบรรดาสื่อต่างๆ สนใจเสนอเรื่องราวต่างๆ เหมือนดาวตก คือวูบวาบชั่วครั้งชั่วคราวแล้วก็หายไป
ทั้งๆ ที่เรื่องเหล่านั้นยังไม่ได้ยุติ
ผมคิดว่าเราต้องหัดติดตามนำเสนอและศึกษาข่าวให้ครบ
เมื่อเป็นข่าวแล้วไปจบลงอย่างไร ลงเอยกันอย่างไร แบบนี้เราก็จะได้เรียนรู้จากข่าวสารอย่างจริงจัง
และคนไทยทั้งประเทศก็จะก้าวไปอีกขั้นหนึ่ง การที่เราเสนอข่าวแบบฉาบฉวยนั้นทำให้เราไม่ได้เรียนรู้ความเป็นไปของเหตุการณ์ต่างๆ
อย่างแท้จริง แล้วไม่ช้าเหตุการณ์ทำนองนั้นก็จะเกิดขึ้นอีก ประวัติศาสตร์ซ้ำรอย
และ คนไทยก็จะเจ็บตัวต่อไปอีกโดยไม่ได้เรียนรู้จากบทเรียนที่เกิดขึ้น
ในช่วงเวลาที่ผ่านมา
ผมได้มีโอกาสเดินทางไปภูเก็ตช่วงสั้นๆ แต่ไม่ได้มีโอกาสเดินดูบาดแผลจากสึนามิเมื่อปลายปีก่อนเลย
แต่กระนั้นก็ยังสัมผัสได้ถึงความเงียบเหงาที่แผ่ปกคลุมไปทั้งเมือง
ผมไปพักที่คลับอันดามัน แอนด์ รีสอร์ต ซึ่งเป็นโรงแรมใหญ่ที่หาดป่าตอง
นอกจากพวกเรากลุ่มใหญ่แล้ว ก็มีคนต่างประเทศเพียงไม่กี่คนเท่านั้น
โดยทั่วไปแล้วเวลานี้โรงแรมเกือบทุกแห่งมีอัตราการเข้าพักน้อยกว่า
20% นั่นหมายความว่ารายได้ของโรงแรมเหล่านี้ไม่คุ้มกับค่าใช้จ่ายซึ่งเกิดขึ้นตลอดเวลา
และนั่นหมายถึงเศรษฐกิจของภูเก็ตเองก็คงจะไม่ดีเหมือนที่เคยเป็นในอดีต
ผมเป็นเพียงคนธรรมดาที่ไม่สามารถจะช่วยแก้ไขอะไรได้
นอกจากนำเสนอสิ่งที่เห็นให้ทราบ ผมเองคิดว่ากระทรวงไอซีที น่าจะต้องรีบเร่งพัฒนา
ICT City ให้เป็นรูปธรรมโดยเร็ว การพัฒนาคนจะต้องรีบเร่งมากกว่าที่เป็นอยู่
การส่งเสริมอุตสาหกรรมซอฟต์แวร์ และ SME ทางด้าน ICT ก็จะต้องโหมให้หนักมากขึ้น
แต่ไปๆมาๆแล้ว ผมก็คิดว่าปัญหาสำคัญก็คือ เมื่อมีกิจการเกิดขึ้นแล้ว
ใครจะซื้อผลิตภัณฑ์ ICT เหล่านี้
หลายปีมาแล้ว
เพื่อนรุ่นน้องของผมคนหนึ่งพยายามไปเปิดบริษัทพัฒนาซอฟต์แวร์ที่เชียงใหม่
แต่ก็ต้องกลับมารับงานกินเงินเดือนต่อที่กรุงเทพฯ เพราะ หาลูกค้าไม่ได้
เวลานี้มีบริษัทซอฟต์แวร์ที่เชียงใหม่เกิดขึ้นหลายรายแล้ว แต่ลูกค้ายังมีน้อย
คนที่พยายามจะเปิดบริษัทรายใหม่ก็ทำท่าว่าจะไปไม่รอด เชียงใหม่กับภูเก็ตก็คล้ายกันในแบบนี้
คือ ลูกค้ายังมีน้อย เพราะบริษัทและหน่วยงานต่างๆ ยังไม่ใช้คอมพิวเตอร์กันมากนัก
หากมีการส่งเสริมให้ใช้คอมพิวเตอร์กันมากขึ้นแล้ว กิจการไอซีทีก็คงจะเกิดได้
และ ICT City ก็คงเป็นจริงได้
ทำไมการใช้
ICT ของไทยยังไม่ก้าวหน้าเป็นเรื่องที่ต้องศึกษากันต่อไป ตอนนี้ผมขอเสนอสาเหตุไว้เพียงข้อเดียวก่อน
นั่นคือการขาดคนที่เชี่ยวชาญ ICT อย่างแท้จริง เวลานี้มีคนรู้
ICT มากมายหลายคน แต่คนที่เชี่ยวชาญมีน้อย ทำให้การพัฒนาซอฟต์แวร์ก็ลุ่มๆดอนๆ
การนำ ICT ไปใช้ในบริษัทหรือหน่วยงานต่างๆ ก็ไม่สามารถช่วยให้ผู้ใช้มีประสิทธิภาพและประสิทธิผลดีเท่าที่ควร
ผลที่สุดคอมพิวเตอร์ก็กลายเป็นเพียงเครื่องพิมพ์ดีด และอินเทอร์เน็ตก็เป็นเพียงระบบส่งจดหมาย
ขอเสนอให้ช่วยกันคิดเรื่องนี้อย่างจริงจังมากขึ้นครับ
เพราะหากเรายังขาดคนที่เชี่ยวชาญอย่างนี้ เราก็ไม่มีทางที่จะทำให้
ICT ของเราเติบโตได้เลย
ครับ...สำหรับวันนี้
ผมนำเอา Presentation เกี่ยวกับ Knowledge Management ที่ผมไปบรรยายที่ภูเก็ตมาฝาก
พร้อมกับเรื่อง วิสัยทัศน์ในการสร้างความมั่นคงปลอดภัยด้านสารสนเทศ
ที่ผมไปบรรยายในสัมมนาของนักศึกษาปริญญาโทศรีปทุม และเรื่องอื่นๆ
อีกสองสามเรื่อง ขอเชิญติดตามครับ
ครรชิต
มาลัยวงศ์์
|
