สติกับชีวิตประจำวัน

รูปแบบการก่อการร้าย

ครรชิต มาลัยวงศ์

ปัญหาใหญ่ทุกวันนี้ก็คือการก่อการร้ายซึ่งมีหลายรูปแบบมากทีเดียว ผมจะลองจำแนกดูเล่น ๆ นะครับ เพราะหลักการจัดการความรู้ข้อหนึ่งก็คือจะต้องจำแนกเหตุการณ์ต่าง ๆ เป็นกลุ่มได้ การจำแนกของผมนี้จะยึดตามเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั่วโลกในอดีต ส่วนจำแนกแล้วจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็ไม่ว่ากัน

การจี้เครื่องบิน การก่อการร้ายชนิดนี้น่าหวาดเสียวมาก ผมเองนั่งเครื่องบินไม่มากนัก โดยเฉลี่ยก็สัปดาห์ละครั้งเท่านั้น ทุกครั้งที่นั่งเครื่องบินก็กลัวว่าอยู่ ๆ จะมีคนลุกขึ้นสั่งให้ทุกคนนั่งเงียบ ๆ นี่เป็นการจี้เครื่องบิน ต้องขอบคุณเจ้าหน้าที่ที่ตรวจผู้โดยสารและสัมภาระที่นำติดตัวขึ้นเครื่องที่จู้จี้พอประมาณ แต่ผมอยากให้เข้มงวดกว่านี้หน่อย เพราะหลายแห่งยังหลวม ๆ ชอบกล
การวางระเบิดเครื่องบิน เท่าที่ทราบมีเครื่องบินหลายลำที่ถูกระเบิด และบางลำก็ระเบิดกลางมหาสมุทรจนติดตามสอบสวนได้ยากมาก แน่นอนครับว่า การก่อการร้ายชนิดนี้ก็น่ากลัวมาก แต่ไม่ทันทำให้เราหวาดเสียว เพราะถ้าหากมีระเบิดติดกระเป๋าใครไปแล้วระเบิดขึ้นจริง ๆ เราก็แค่สะดุ้งแล้วก็ตายไปโดยไม่ได้หวาดเสียวอะไร การวางระเบิดแบบนี้ผมยังรู้สึกเป็นห่วงกระบวนการตรวจสอบกระเป๋าและสัมภาระที่นำขึ้นท้องเครื่องบินมาก เพราะไม่ทราบว่าเครื่องตรวจนั้นละเอียดพอหรือเปล่า มีคนบอกผมว่ากระเป๋าที่จะส่งไปอเมริกา อย่าหมุนล็อกกุญแจตัวเลข หรือใส่กุญแจ เพราะถ้าหากเจ้าหน้าที่สงสัยว่าเราเอาวัตถุที่อาจเป็นระเบิดติดมาและเขาเปิดกระเป๋าตรวจสอบไม่ได้แล้วเขาก็จะงัดหรือทำลายกระเป๋าของเรา แต่ถ้าเขาเปิดได้เขาก็เพียงแต่รื้อออกมาดูเท่านั้น สำหรับเวลาจะนำกระเป๋าใหญ่ขึ้นเครื่องที่สนามบินในอเมริกา นอกจากเขาจะใช้เอ็กซเรย์ตรวจแล้ว เจ้าหน้าที่เขายังใช้เครื่องมือและสารเคมีตรวจสอบกระเป๋าเราด้วย ระหว่างนั้นเขาห้ามไม่ให้เราแตะต้องกระเป๋าเป็นอันขาด แบบนี้แม้จะยุ่งยากแต่ผมก็สบายใจว่าเครื่องบินลำที่ผมนั่งกลับมาคงจะปลอดภัย นอกจากนั้นสายการบินยังมีกฎระเบียบว่าเจ้าของกระเป๋าต้องอยู่บนเครื่องบินด้วย ถ้าหากผู้โดยสารคนไหนไม่ปรากฏตัวขึ้นเครื่อง และประกาศเรียกจนเลยเวลาแล้ว เขาก็จ้องค้นหาเอากระเป๋าของผู้โดยสารนั้นออกจากที่เก็บด้วย เพื่อลดความเสี่ยงหากผู้โดยสารนั้นจ้องจะวางระเบิดเครื่องบิน
การยิงเครื่องบินโดยสาร ในอดีตมีเครื่องบินโดยสารหลายลำถูกอาวุธนำวิถียิงตก ส่วนใหญ่ไม่ใช่การก่อการร้าย แต่เป็นเพราะความเข้าใจผิด อย่างไรก็ตามขอนำมารวมไว้ก่อนเพราะอาจเป็นไปได้ที่ผู้ก่อการร้ายในอนาคตอาจจะมีอาวุธร้ายแรง (เหมือนที่แต่งเป็นนิยายหลาย ๆ เรื่องก็ได้) ตัวอย่างของเหตุการณ์ลักษณะนี้ เช่นเรือรบอเมริกันยิงเครื่องบินโดยสารของอิหร่านตก หรือ เครื่องบินของสหภาพโซเวียต (ในอดีต) ยิงเครื่องบินสายการบินเกาหลีตกเมื่อหลายปีมาแล้ว การที่จะป้องกันไม่ให้เครื่องบินโดยสารถูกยิงนั้นคงจะเป็นเรื่องยาก เพราะไม่แน่ว่าผู้ก่อการร้ายจะไปซุ่มอยู่ที่ไหน
การใช้เครื่องบินชน กรณีคลาสสิกที่สุดก็คือกรณี 911 คือเมื่อผู้ก่อการร้ายจี้เครื่องบินโดยสารสองลำบินเข้าชนอาคารเวิลด์เทรดในนิวยอร์ก ทำให้ผู้โดยสารและผู้อยู่ในอาคารตายไปหลายพันคน การใช้เครื่องบินชนนั้นมีมาตั้งแต่สมัยปลายสงครามโลกครั้งที่สองแล้วเมื่อญี่ปุ่นใช้นักบินหนุ่มนำเครื่องบินบรรทุกระเบิดบินฝ่าห่ากระสุนเข้าชนเรือรบของสหรัฐอเมริกา จนทำให้ฝูงบินคามิกาเซ่มีชื่อเสียงเลื่องลือมาถึงทุกวันนี้
การวางระเบิดอาคารสถานที่ การก่อการร้ายแบบนี้ก็เหมือนกับการวางระเบิดเครื่องบินแต่ทำได้ง่ายกว่ามาก เพราะทุกวันนี้นอกจากอาคารสำคัญ ๆ อย่างเช่นทำเนียบรัฐบาล และรัฐสภาแล้ว อาคารอื่น ๆ ก็แทบจะไม่ได้มีการป้องกันอะไรเลย ผู้ก่อการร้ายอาจจะนำระเบิดใส่กระเป๋าหรือหีบห่อมาซุกไว้ในอาคารหรือวางไว้ในที่ต่าง ๆ ได้โดยง่าย เมื่อวางไว้แล้วก็หลีกไปแล้วก็กดรีโมทให้ระเบิดทำงาน หรืออาจจะใช้โทรศัพท์มือถือสั่งการก็ได้ เรียกกันทั่วไปว่าเป็นระเบิดแสวงเครื่อง ทางแก้ที่คิด ๆ กันอยู่ก็คือการใช้ระบบปล่อยสัญญาณรบกวนคลื่นโทรศัพท์ซึ่งทำได้ก็จริง แต่ก็จะทำให้ผู้สุจริตเดือดร้อนตามไปด้วย อีกแบบหนึ่งก็คือใช้นาฬิกาตั้งเวลาให้ระเบิดทำงานในช่วงเวลาที่กำหนด การระเบิดทางสามจังหวัดภาคใต้ของเราก็เป็นแบบนี้ ส่วนการระเบิดสถานที่สำคัญอีกหลายแห่งทั่วโลกก็เป็นการระเบิดแบบพลีชีพ คือผู้ก่อการร้ายผูกระเบิดติดตัวแล้วกดให้ระเบิดทำงานพร้อมกับตัวเองตายไปด้วย กรุงเทพมหานครเองก็เคยรอดพ้นจากการวางระเบิดครั้งใหญ่เมื่อผู้ก่อการร้ายนำปุ๋ยไนโตรใส่ถังน้ำใหญ่บนรถบรรทุกและขับมุ่งหน้าจะไปวางระเบิดสถานทูตแห่งหนึ่ง แต่เป็นโชคดีของประเทศที่ผู้ก่อการร้ายดันขับรถไปเฉี่ยวชนกับรถจักรยานยนต์เสียก่อน จึงหนีหน้าไป ไม่ทันได้ไปวางระเบิด หลายคนเชื่อว่าเป็นเพราะพระสยามเทวาธิราชท่านคุ้มครอง นอกจากการวางระเบิดอาคารแล้ว ยังมีการวางระเบิดสิ่งก่อสร้างหรือสถานที่อื่น ๆ เช่น ระเบิดสะพาน ระเบิดรางรถไฟ ระเบิดรถโดยสาร ระเบิดรถไฟ ระเบิดเรือ ฯลฯ เรามักจะเรียกการก่อการร้ายแบบนี้ว่าเป็นการก่อวินาศกรรม
การจับคนไปเรียกค่าไถ่ การก่อการร้ายวิธีนี้มีหลายแบบ แบบแรกนั้นจุดมุ่งหมายของการจับอาจจะเพราะต้องการเงินมากกว่าจะสร้างความวุ่นวาย การจับคนไปเรียกค่าไถ่แบบนี้มีมากก็คือฟิลิปปินส์ซึ่งช่องว่างระหว่างคนรวยกับคนจนมีมาก จนกระทั่งต้องหาทางผ่องถ่ายลดช่องว่างกันแบบนี้ ที่เมืองไทยเวลานี้ไม่ค่อยมีการจับคนไปเรียกค่าไถ่แล้วครับ แต่ยังมีการอุ้มอยู่ การอุ้มที่ว่านี้เป็นการก่อการร้ายที่เจาะจงเฉพาะกลุ่มครับไม่ใช่ระดับประเทศ แต่เมื่ออุ้มแล้วเป็นปัญหาระดับประเทศครับ นอกจากนี้ยังมีการจับตัวไปเรียกค่าไถ่อีกแบบหนึ่งที่เกิดในแถบตะวันออกกลาง คือจับคนต่างประเทศไปยื่นข้อเสนอให้ประเทศเจ้าของสัญชาติคนเหล่านั้นยอมทำการบางอย่างตามที่ผู้ก่อการร้ายเรียกร้อง หากไม่ทำก็จะฆ่าผู้ถูกจับเป็นตัวประกัน ในสองสามปีมานี้ เหตุการณ์ทำนองนี้เกิดขึ้นบ่อย และตัวประกันถูกฆ่าไปหลายคน
การจับตัวประกัน การก่อการร้ายแบบนี้ก็เหมือนกับกรณีการจับคนไปเรียกค่าไถ่นั่นเอง ผิดกันแต่กรณีแรกนั้นผู้ก่อการร้ายหลบซ่อนตัว ไม่รู้ว่านำตัวผู้ที่ถูกจับไปกักขังไว้ที่ไหน แต่ในกรณีของการจับตัวประกันนั้น ผู้ก่อการร้ายไม่ได้ซ่อนตัวและเจ้าหน้าที่รู้ชัดเจนว่าอยู่ที่ไหน การแก้ไขปัญหาจึงได้แต่รอจับผู้ก่อการร้าย หรือมิฉะนั้นก็ทำตามข้อแลกเปลี่ยน ยกตัวอย่างเช่น การจี้เครื่องบินโดยสารหลาย ๆ กรณีนั้นก็จะมีการจับตัวประกันด้วย หรือกรณีที่ชาวต่างประเทศบุกยึดโรงพยาบาลราชบุรีก็เป็นการยึดคนไข้และหมอไว้เป็นตัวประกันเมื่อหลายปีก่อน หรืออีกกรณีหนึ่งก็คือการบุกยึดโรงละครและโรงเรียนในรัสเซียซึ่งต้องการการแลกเปลี่ยนด้วยเงื่อนไขทางการเมือง สำหรับกรณีการบุกยึดอาคารแบบในภาพยนตร์ Die Hard นั้น ไม่ใช่การก่อการร้ายแบบนี้ แต่เป็นการโจรกรรมระดับใหญ่
การสร้างม็อบ การปลุกระดมคนที่ไม่พอใจเรื่องหนึ่งเรื่องใดให้ฮึกเหิม หรือ การใช้ลัทธิศาสนาใด ๆ ปลุกใจให้คนหมู่มากเห็นคล้อยตามในเรื่องหนึ่งเรื่องใด จนกระทั่งเกิดความไม่พอใจต่อนายจ้าง หรือ ต่อเจ้าหน้าที่ของรัฐ ต่อจากนั้นก็พากันปิดล้อมสถานที่ หรือกลุ่มชน แล้วเข้าทำร้าย การสร้างม็อบ มีทั้งในเรื่องการเมือง และ ในเรื่องความไม่พอใจทั่ว ๆ ไปเช่น กรณีของวัยรุ่นในปารีสออกมาก่อความวุ่นวายและเผารถยนต์ไปมากมายหลายพันคันเมื่อเดือนพฤศจิกายน 2548 หรืออย่างกรณีของชาวบ้านแห่งหนึ่งในภาคใต้รุมล้อมจับตัวเจ้าหน้าที่ของรัฐและประทุษร้ายจนตาย ความจริงแล้วการสร้างม็อบไม่จำเป็นต้องเป็นการก่อการร้ายเสมอไป เช่น ม็อบครูที่ประท้วงเรื่องการโอนสถานศึกษาไปให้ท้องถิ่นนั้นไม่ถือว่าเป็นการก่อการร้าย
การลอบฆ่า การก่อการร้ายแบบนี้มีมากที่สุด และมีทั้งรายย่อยและรายใหญ่ โดยทั่วไปแล้วการลอบฆ่าในเมืองไทยมักเป็นเรื่องของความขัดแย้งส่วนตัว หรือความขัดแย้งทางธุรกิจ แต่การลอบฆ่าในสามจังหวัดภาคใต้เป็นเรื่องของการเมือง การลอบฆ่ามีวิธีการแตกต่างกันมากมายมีทั้งการใช้ปืนยิง การใช้มีดฟัน การใช้ระเบิด และในอดีตมีทั้งวิธีการที่คิดไม่ถึงคือ การใช้รถยนต์ชน การจับกดน้ำ การจับกรอกยาพิษ การวางยาพิษหมู่ การจับแขวนคอ หรือ การโยนลงมาจากอาคารสูง ๆ ฯลฯ การลอบฆ่ามีทั้งแบบโจ่งแจ้งคือฆ่าแล้วรู้ว่าเป็นการลอบฆ่าจริง ๆ กับการลอบฆ่าที่มีการวางแผนบิดเบือนให้เหมือนกับการฆ่าตัวตาย หลายปีมาแล้วในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในสหรัฐอเมริกา นักศึกษาจีนคนหนึ่งที่ผิดหวังที่ผลการสอบวิทยานิพนธ์ไม่ได้ระดับดีเยี่ยม จึงแบกปืนขึ้นไปนั่งบนหอคอยแล้วใช้ปืนนั้นยิงอาจารย์และนักศึกษาที่อยู่ข้างล่างตายไปหลายคน การกระทำนี้เป็นการก่อการร้ายเหมือนกันแต่อยู่ระดับเล็ก ๆ ไม่เหมือนกับการลอบฆ่าในสามจังหวัดภาคใต้ซึ่งคงจะจบลงได้เมื่อไม่เหลือคนบริสุทธิ์ให้ฆ่าอีก คงเหลือแต่กลุ่มนักฆ่าเท่านั้น
การก่อวินาศกรรมสาธารณูปโภค หมายถึงการทำลายสิ่งก่อสร้างหรือสิ่งที่เป็นสาธารณูปโภคด้วยวิธีการต่าง ๆ เช่น การทำลายโรงไฟฟ้า โรงกรองน้ำ ระบบสายส่ง ระบบโทรคมนาคม ฯลฯ การก่อการร้ายแบบนี้อาจจะมีลักษณะเหมือนกับการวางระเบิดที่ได้กล่าวไปแล้ว แต่ในที่นี้ผมกำลังหมายถึงการใช้วิธีอื่น ๆ ที่เราคาดไม่ถึง เช่น การใช้ไวรัสบ่อนทำลายระบบกระจายไฟฟ้าด้วยคอมพิวเตอร์ หรือ การใช้สารเคมีหรือเชื้อโรคที่เป็นอันตรายใส่ลงไปในบ่อน้ำ หรือถังน้ำประปา การวางเพลิง ฯลฯ อีกนัยหนึ่งในหัวข้อนี้ผมไม่ได้กล่าวถึงวิธีการก่อการร้ายแต่เน้นที่เป้าหมาย ในอดีตเคยมีหัวหน้ากลุ่มต่อต้านผู้ก่อการร้ายของสหรัฐอเมริกา แสดงความเป็นห่วงที่หน่วยงานสาธารณูปโภคในสหรัฐฯ ไม่ค่อยเข้มงวดการเข้าถึงถังจ่ายน้ำประปา เพราะเกรงว่าหากมีผู้นำยาพิษไปใส่ในน้ำก็อาจจะเกิดการตายหมู่ได้ การปล่อยแก๊สพิษซาลินในญี่ปุ่น กับการวางระเบิดสถานีรถไฟใต้ดินในลอนดอนนั้น น่าจะเข้าข่ายการก่อวินาศกรรมสาธารณูปโภคได้เหมือนกัน คิดถึงเรื่องนี้แล้วผมก็หวาดเสียวอยู่ เพราะการระเบิดสถานีรถไฟที่ลอนดอนนั้นเกิดหลังจากที่ผมไปใช้สถานีรถไฟแห่งนั้นเป็นประจำอยู่หลายวันเพียงเดือนเดียวเท่านั้น
การใช้ระเบิดพลีชีพ การก่อการร้ายแบบนี้เป็นที่นิยมมากในแถบตะวันออกกลาง เช่น อิสราเอล อิรัก จอร์แดน เลบานอน ฯลฯ การก่อการร้ายแบบนี้น่ากลัวมาก เพราะไม่มีทางรู้ว่าใครจะขับรถติดระเบิดมาใกล้ ๆ เราแล้วกดระเบิด หรือเดินเข้ามายิ้มกับเราอย่างเป็นมิตรแล้วก็กดระเบิด นักการเมืองในอินเดียหลายคนตายไปเพราะระเบิดแบบนี้ ผมไม่ทราบว่าเราจะป้องกันเรื่องทำนองนี้ได้อย่างไร สถานที่หลายแห่งรวมทั้งโรงแรมและศูนย์การค้าเริ่มมีการใช้กระจกเงาสอดเข้าไปตรวจใต้ท้องรถยนต์ที่เข้ามาจอด แต่ผมก็ไม่แน่ใจว่าจะป้องกันได้
การใช้ก๊าซพิษ การก่อการร้ายแบบนี้มีตัวอย่างที่เห็นชัดคือกรณีของโอมซินเคียริคิว ที่นำก๊าซพิษซาลินไปปล่อยที่สถานีรถไฟฟ้าใต้ดินในโตเกียวทำให้คนที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ตายไปหลายคน การก่อการร้ายแบบนี้ทำได้ไม่บ่อยนักเพราะต้องมีความรู้ทางด้านเคมีอย่างดีเยี่ยม อย่างไรก็ตามที่อินเดียเคยเกิดกรณีที่ไม่ใช่การก่อการร้ายแต่เป็นอุบัติเหตุก๊าซพิษรั่วจากโรงงานเคมีที่เมืองโบปาล ทำให้คนตายไปเกือบหมดหมู่บ้าน แบบนี้แม้จะไม่ใช่การก่อการร้าย เราก็ต้องระวังไม่ให้โรงงานแบบนี้ถูกก่อวินาศกรรม เพราะผลที่จะเกิดตามหลังมานั้นจะรุนแรงมากจริง ๆ
การก่อการร้ายทางไปรษณีย์ การก่อการร้ายแบบนี้เริ่มมีบ้างแล้วแต่ยังไม่แพร่หลาย กรณีตัวอย่างในอดีตก็คือ ผู้ร้ายที่ได้สมญาว่านาย อูน่า บอมเบอร์ ที่ส่งห่อไปรษณียภัณฑ์ที่ติดระเบิดไปให้ผู้รับ เมื่อผู้รับแกะห่อ ระเบิดก็ทำงานทำให้ผู้รับตาย อีกกรณีหนึ่งก็คือการส่งเชื้อโรคแอนแทรกซ์ไปทางไปรษณีย์ ทำให้ผู้รับป่วยและตายไปหลายคน แม้จะไม่มากนัก แต่ก็ทำให้คนอเมริกันหวาดผวาไปทั้งประเทศ
การปล่อยเชื้อโรค การก่อการร้ายด้วยเชื้อโรคระบาดที่กล่าวถึงไปแล้วก็คือการส่งเชื้อโรคแอนแทรกซ์ไปทางไปรษณีย์ แต่เชื้อโรคนั้นไม่จำเป็นต้องแพร่ไปทางไปรษณีย์เท่านั้น อาจจะนำเชื้อโรคไปโปรยในย่านชุมชน หรือในแหล่งน้ำก็ได้ เวลานี้โรคกำลังเป็นกังวลเรื่องไข้หวัดนกที่อาจกลายพันธ์เป็นเชื้อโรคที่อันตรายและอาจทำให้มีผู้ป่วยล้มตายหลายสิบล้านคน ผมเชื่อว่าป่านนี้ผู้ก่อการร้ายบางกลุ่มอาจจะกำลังขะมักเขม้นดัดแปลงพันธุ์ไข้หวัดนกอยู่เพื่อหาทางใช้เป็นอาวุธทำลายล้าง หรืออาจจะกำลังดัดแปลงให้เป็นอาวุธชนิดตั้งเวลาได้ นั่นคือให้เข้าไปฝังตัวอยู่ในนกอพยพโดยยังไม่ให้เกิดโรค ต่อเมื่อนกอพยพไปถึงถิ่นที่ต้องการจึงให้เกิดอาการและแพร่เชื้อโรคออกไปสู่คน อย่างไรก็ตามเวลานี้คนไทยได้ถูกบ่อนทำลายด้วยการที่มีคนปล่อยเชื้อโรคคอร์รัปชันจนกระทั่งติดโรคนี้ไปตั้งแต่นักการเมืองระดับประเทศไปถึงระดับรากหญ้าแล้ว มองหน้าใครเวลานี้ได้แต่คิดในใจว่า คนนี้รวยได้อย่างไร เวลานี้โกงไปกี่ล้านแล้ว
การปลอมปนยา การก่อการร้ายนี้เคยเกิดในอเมริกา เมื่อมีคนแอบเอายาพิษไปฉีดใส่ยาที่วางขายในห้างขายยาโดยคนจำหน่ายไม่รู้ตัว และเมื่อมีผู้นำยานั้นไปรับประทานก็ได้รับยาพิษจนถึงแก่ความตายไปหลายราย การก่อการร้ายทำนองนี้มีทั้งที่ต้องการสร้างความปั่นป่วนวุ่นวายจริง ๆ และที่ต้องการล้างแค้นเท่านั้น ข้อที่น่าเป็นห่วงก็คือร้านขายยาจำนวนมากนิยมขายยาเป็นชุด จึงต้องเปิดขวดยาแล้วนำเม็ดยามานับใส่ซองขาย วิธีนี้อาจจะเปิดช่องให้คนร้ายแอบนำยาพิษไปใส่ในขวดยาเหล่านี้ได้
การปลอมแปลงข่าวสาร การก่อการร้ายแบบนี้จะมีมากขึ้นในอนาคตและอาจจะเกิดได้จากผู้ก่อการร้ายทั่วโลก นั่นคือการปลอมแปลงข่าวสารหรือเอกสารเพื่อหลอกลวงหน่วยงาน หรือ ผู้รับ ให้ดำเนินการต่าง ๆ ตามที่ต้องการ การก่อการร้ายลักษณะนี้อาจจัดเป็นส่วนหนึ่งของอาชญากรรมคอมพิวเตอร์ได้ เช่น การปลอมแปลงเอกสารการสั่งโอนเงินให้โอนเงินไปมาระหว่างบัญชีจนกระทั่งในที่สุดมีเงินจริง ๆ โอนไปเข้าบัญชีผู้ก่อการร้าย หรือการปลอมการสั่งผลิตสินค้าจำนวนมาก ทำให้ผู้ผลิตหลงเชื่อสั่งซื้อวัตถุดิบมาดำเนินการผลิตและทำให้เกิดความเสียหายอย่างมาก
การทำลายข่าวสาร การก่อการร้ายลักษณะนี้ก็จะมีมากขึ้นในอนาคตเช่นกัน เช่น การใช้ไวรัสเข้าไปทำลายฐานข้อมูลบัญชีเงินฝากธนาคาร หรือทำลายระบบบัญชีของหน่วยงาน ถ้าหากธนาคารหรือหน่วยงานนั้นไม่มีวิธีการควบคุมป้องกันที่ดี ก็จะทำให้เกิดปัญหาอย่างใหญ่หลวงได้
การเมือง การก่อการร้ายโดยกลไกทางการเมืองนั้นน่ากลัวมากที่สุด และปัจจุบันนี้กำลังแพร่หลายอยู่ทั่วไปในหลาย ๆ ประเทศ การก่อการร้ายวิธีนี้มีความแนบเนียนและลึกซึ้งมาก และพอจะแบ่งเป็นหัวข้อย่อยได้ดังต่อไปนี้
- การยึดอำนาจด้วยการส่งคนของพรรคการเมืองเข้าไปเป็นผู้บริหารของหน่วยงานต่าง ๆ ทั้งในส่วนกลางและท้องถิ่น เวลานี้วิธีการที่ใช้กันมากคือส่งลูกเมียของตนเองเข้าสมัครรับเลือกตั้งโดยอาศัยบารมีเดิม เมื่อได้รับเลือกเข้ามาแล้วก็มีโอกาสที่จะรวมกันเป็นแก๊งใหญ่ได้ บริษัทใหญ่ ๆ เขายังห้ามไม่ให้คู่สมรสทำงานบริษัทเดียวกัน เพราะกลัวว่าจะทำให้เกิดความเสียหายได้ ไม่ทราบว่ารัฐธรรมนูญของเราหลงลืมเรื่องนี้ไปได้อย่างไร
- การตั้งเมกะโปรเจกต์เพื่อเบียดบังนำเงินเข้าสู่กระเป๋าตนเอง
- การยึดสื่อต่าง ๆ หรือสนับสนุนให้เอกชนรายใหญ่ยึดสื่อเพื่อให้สามารถเสนอข่าวเฉพาะในด้านที่ตนเองต้องการให้ประชาชนรู้เท่านั้น
- การลวงล่อ ได้แก่การจัดรายการลวงล่อ หลอกล่อให้เยาวชนไทยเป็นคนที่เห็นแก่ความสะดวกสบาย หลงความฟุ้งเฟ้อ และ เรื่องไร้แก่นสารทั้งหลาย การสนับสนุนให้มัวเมาในอบายมุขประการต่าง ๆ
- การสกัดกั้นคนดีมีวิชา ได้แก่การพยายามสกัดกั้นคนที่มีความรู้ไม่ให้เข้ามาบริหารประเทศด้วยวิธีการต่าง ๆ
- การทำลายล้างศาสนา ได้แก่การสร้างข่าว สร้างเรื่อง สร้างสถานการณ์เพื่อให้ประชาชนดูถูกดูหมิ่นและหมดความเคารพนับถือในพระสงฆ์และศาสนา โดยหวังว่าในอนาคตศาสนาพุทธจะหมดไปจากประเทศ
ครับ...นี่เป็นการวิเคราะห์การก่อการร้ายที่กำลังเกิดขึ้นในภูมิภาคต่าง ๆ ความจริงแล้วรูปแบบอาจจะมีมากกว่านี้อีก เพราะผมยังไม่ได้รวมการก่อการร้ายด้วยวิธีไสยศาสตร์ เช่น การเสกหนังควาย หรือเสกตะปู เสกกระดูกผีเข้าท้องแต่อย่างใด เพราะหากจะรวมไว้ด้วยก็คงจะมีอีกมากมายจนนำมาเล่าไม่หมดเลยทีเดียว

Home | Back