ผมไม่ค่อยได้มาเที่ยวแถวสมุทรสาครบ่อยนัก จึงไม่ค่อยรู้จักวัดแถวนี้เลย จนกระทั่งเมื่อปี 2545 ผมได้รับเชิญให้มาสอน MiniMBA ของมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ซึ่งเปิดสอนที่โรงเรียนอนุบาล สมฤดี ใกล้ ๆ กับสนามกีฬาในตัวจังหวัดสมุทรสาคร จึงมีโอกาสแวะมาเที่ยวที่วัดนี้เป็นครั้งแรก วิธีการมาวัดนี้ก็ต้องมาตามถนนพระราม 2 พอข้ามสะพานแม่น้ำท่าจีนไปแล้วก็ให้เลี้ยวเข้าถนนทางซ้ายมือซึ่งจะนำไปสู่วัดนี้
วัดช่องลมนี้เป็นวัดหลวง บริเวณวัดด้านหนึ่งอยู่ติดแม่น้ำ มีเขื่อนกั้น มีทางเดิน และ บริเวณให้ชาวบ้านมานั่งกินลมชมวิวใต้ต้นไม้ใหญ่ใกล้ ๆ กับเขื่อนได้ แม่น้ำช่วงนี้มองออกไปไม่ไกลก็เห็นปากน้ำเห็นเรือเดินสมุทรหลายลำ เป็นภาพวิวที่แปลกตาและบริเวณนี้จึงเป็นจุดพักผ่อนที่น่าสบายอกสบายใจได้ดีที่สุดแห่งหนึ่ง เสียอย่างเดียวว่ามีร้านอาหารครัวช่องลมอยู่อีกด้านหนึ่งของเขื่อนและร้านนี้ยังตั้งโต๊ะเก้าอี้สำหรับให้ลูกค้านั่งรับประทานอาหารริมเขื่อน ดู ๆ แล้วก็น่าสบายดี แต่ยังขัดตาอยู่ตรงที่ใช้ที่ของวัดเพราะอาจจะไม่เหมาะสมที่จะให้ลูกค้าสั่งเบียร์หรือสุรามาดื่มกัน
อากาศริมเขื่อนมีลมพัดเย็นสบายครับ น่าเสียดายที่น้ำไม่ค่อยสะอาดนัก เพราะมีเศษขยะหลากหลายมาติดอยู่ริมเขื่อน แต่ภาพวิวที่มองเห็นทำให้พอจะมองข้ามจุดอ่อนข้อนี้ไปได้ ก็ขนาดคลองที่แถวทำเนียบนั้นสกปรกจะแย่ บรรดาท่านรัฐมนตรีที่ต้องไปประชุมแถวนั้นยังไม่สนใจจะทำให้สะอาดเลย แล้วจะไปทำให้แม่น้ำแถวนี้สะอาดได้อย่างไร
วันที่มาเที่ยวชมวัดนี้ มีครอบครัวหนึ่งนำเสื่อและตะกร้าใส่อาหารที่อยู่ในถุงพลาสติกมาวางไว้บนสนามหญ้าริมเขื่อนเพื่อนั่งล้อมวงรับประทานระหว่างพ่อแม่ลูก ระหว่างนั้นก็พากันเดินไปหายไปทางร้านอาหารโดยไม่มีใครคอยเฝ้า ปรากฏว่ามีแมววัดตัวโตเดินเข้ามาเมียงมองแล้วก็ปีนเข้าไปคาบถุงปลาทูทอดออกมา จากนั้นก็ใช้ขาล้วงเข้าไปควักปลาทู เมื่อผมหันมาเห็นนั้นเจ้าแมวก็กำลังจะคาบปลาทูหนีไปอยู่แล้ว ผมคิดอย่างเร็ว ๆ ว่าผมควรจะไล่มันไปหรือไม่ ถ้าเข้าไปไล่ เจ้าแมวตัวนี้ก็อาจจะไม่ได้กินปลาทูที่กำลังจะได้กินเป็นการขัดลาภของมัน แต่ถ้าไม่ไล่ เมื่อเจ้าของอาหารกลับมาก็อาจจะกล่าวโทษถึงทุ่มเถียงกันว่าใครเป็นคนลืมหยิบปลาทูทอดมา หรืออาจจะคิดว่ามีใครแอบมาขโมยไป
ผมไม่ตอบละครับว่าผมทำอย่างไร ขอให้ลองคิดเองก็แล้วกันว่า หากเป็นท่านผู้อ่านเอง ท่านจะทำอย่างไร
จากริมเขื่อนหันหลับมามองดูวัด จะพบว่าทางด้านขวามือเป็นหมู่กุฏิใหม่ซึ่งทำเป็นหมู่เรือนไทยขนาดใหญ่ ด้านล่างติดป้ายขนาดใหญ่บอกว่าเป็นศูนย์กลางการเรียนคอมพิวเตอร์ของสมุทรสาครเสียด้วย หน้ากุฏิมีอนุสาวรีย์ของรัชกาลที่ห้าประทับยืนในชุดฉลองพระองค์ผ้าม่วง เสื้อราชปะแตน และทรงสวมพระมาลาแบบฝรั่ง เป็นอนุสาวรีย์ที่แปลกมากเพราะน้อยนักที่จะเห็นทรงชุดนี้นอกจากในภาพ หลังพระองค์ท่านเป็นศาลากระจก และวิหารเรียงรายไปจนถึงพระอุโบสถ
พระอุโบสถ เป็นแบบใหม่มีขนาดไม่ใหญ่นัก ภายในมีพระพุทธรูปปางมารวิชัย และ รูปหล่อของหลวงพ่อแก่น มีนกนางแอ่นบินอยู่ในพระอุโบสถหลายตัว ส่วนพระวิหารที่อยู่ข้างพระอุโบสถนั้น ตั้งรูปหล่อของหลวงพ่อแก้ว หรือ พระเทพสมุทรสาคร ซึ่งได้มรณภาพไปยี่สิบปีเศษแล้ว และร่างของท่านนั้นอยู่ในโลงตั้งอยู่ด้านหลังรูปหล่อให้นมัสการ ในพระวิหารนี้มีนกนางแอ่นทำรังอยู่หลายร้อยตัว รังที่ทำนั้นก็ติดอยู่ตรงเสาพระวิหารบ้าง ตรงคานบ้าง ดูแล้วน่ากลัวลูกนกจะตกมาตายเวลาฟักออกจากไข่แล้ว นกเหล่านี้ส่งเสียงจ้อกแจ้กเซ็งแซ่ แถมยังปล่อยมูลออกมาจับเขรอะบนแจกันและรูปปั้นหลวงพ่อ เวลาผมมาไหว้หลวงพ่อก็พลอยนึกกลัวว่าจะถูกนกเหล่านี้ถ่ายมูลมาถูกเสื้อผ้าด้วย พระท่านนำเอารังของนกนางแอ่นมาวางให้ชมในตู้กระจกที่อยู่ในวิหาร เห็นรังแล้วก็ไม่เห็นจะน่านำมากินเพราะเป็นน้ำลายสกปรก ๆ นี่เอง แต่คนเราก็ยังหลงเชื่อว่ามีประโยชน์ต่อร่างกาย แล้วไปสร้างความลำบากต่อนกเหล่านี้ ผมเคยทราบจากผู้เชี่ยวชาญว่านกนางแอ่นนั้นมีอยู่หลายพันธุ์ด้วยกัน พันธุ์ที่เราไปแย่งรังของมันมานั้นเรียกว่า นกแอ่นกินรัง (คือเราไปกินรังของมัน) ส่วนชื่อวิทยาศาสตร์นั้นผมลืมไปแล้ว
