 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
หมออินเทอร์น ผมมีมิตรสหายเป็นหมอหลายคน แต่ละคนมีประสบการณ์ล้ำค่ามากมาย และผมก็รู้สึกตื่นตาตื่นใจทุกครั้งที่ได้ยินท่านเหล่านั้น เล่าประสบการณ์ในการทำงานและการวิจัยให้ฟัง (ลืมบอกไปว่ามิตรสหายที่เป็นหมอของผมนั้นส่วนมากเป็นนักวิจัย) ผมเองก็อ่านเรื่องเกี่ยวกับประสบการณ์ในชีวิตของหมอมามากมายหลายเล่ม แต่หมออินเทอร์นเล่มนี้เป็นเรื่องที่ต้องนำมาแนะนำให้อ่านกันมากๆ หมอชัญวลี ศรีสุโข เขียนเรื่องได้น่าอ่านมาก เรื่องที่ปรากฏในเล่มนี้มีทั้งเรื่องส่วนตัวที่หมอนำเอามาบอกเล่าอย่างสนุก เรื่องที่แต่งขึ้นจากแวดวงการทำงานของหมอใช้ทุน และ เรื่องที่หมอคิดพลอตขึ้นเองเพื่อชี้แนะประเด็นปัญหาเรื่องจรรยาแพทย์ ความจริงแล้ว ผู้เป็นแพทย์ทั้งหลายล้วนมีโอกาสได้พบปะผู้คนจำนวนมาก แต่น่าเสียดายที่ส่วนใหญ่ต้องพบในสถานะที่ไม่ค่อยน่ารื่นรมย์ คือเมื่อผู้มาพบนั้นป่วยเจ็บด้วยโรคต่างๆ นานา การมาพบกันนั้นบางครั้งก็นำมาซึ่งปัญหาสารพัดอย่างที่ตามมา เช่น แพทย์อาจจะติดเชื้อโรคเอดส์จากผู้ป่วยซึ่งปัจจุบันก็มีผู้ติดเชื่อเอชไอวีนี้เป็นจำนวนมาก แพทย์อาจจะลืมสำลีหรือเครื่องมือไว้ในท้องผู้ป่วยหลังจากเย็บแผลผ่าตัดแล้ว แพทย์อาจจะมีปัญหาถูกร้องเรียนได้สารพัดอย่าง นอกจากนั้นแพทย์ที่มีอุดมการณ์บางคนอาจจะท้อถอยเพราะถูกระเบียบปฏิบัติของโรงพยาบาลบังคับให้ต้องทำงานอย่างเฉื่อยชา เช้าชามเย็นชาม นั่นคือเนื้อหาที่ หมอชัญวลีต้องการสื่อสารให้เราได้ทราบในหนังสือเล่มนี้ผ่านการเรียบเรียงเป็นเรื่องสั้นที่น่าอ่าน แม้เรื่องสั้นเหล่านี้จะไม่สามารถชี้ทางออกให้แก่สังคมได้อย่างเป็นรูปธรรม แต่ก็บอกให้เราทราบว่าปัญหาเหล่านี้ได้เกิดขึ้นแล้ว และหากไม่ช่วยกันแก้ไขปัญหาอาจจะบานปลายจนเป็นเรื่องใหญ่โตต่อไปก็ได้ หมอชัญวลีเรียนชั้นมัธยมที่เชียงใหม่ เข้าศึกษาคณะแพทย์ศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ก่อนที่จะไปรับหน้าที่ในโรงพยาบาลที่ฝาง แล้วย้ายไปยังที่อื่นๆ จากเรื่องที่เขียนนั้นแสดงว่าหมอชัญวลีผูกพันกับคุณยายมาก จึงได้เขียนเรื่องที่มีคุณยายเป็นฉากอยู่หลายเรื่องด้วยกัน แม้ในเรื่องสั้นก็ยังสร้างคุณยายขึ้นมาเป็นตัวประกอบ ปัจจุบันนี้การที่นักเรียนในหัวเมืองจะได้มีโอกาสศึกษาวิชาการที่มีการแข่งขันกันมากอย่างเช่น แพทย์ศาสตร์ หรือ วิศวกรรมศาสตร์ นั้นเป็นเรื่องค่อนข้างยาก ยิ่งเด็กนักเรียนที่ยากจนด้วยแล้วแทบจะไม่มีโอกาสเอาเลย เพราะถึงแม้จะเข้าเรียนได้ก็ไม่มีเงินทุนที่จะเรียนต่อ คุณหมอชัญวลีได้ตระหนักถึงเรื่องนี้ดี จึงได้เขียนเรื่องชี้ให้เห็นว่าสังคมไทย น่าจะเปิดโอกาสให้เด็กในชนบทได้มีโอกาสก้าวหน้าในวิชาชีพชั้นสูงเหล่านี้ได้บ้าง และหากคนรวบที่มีเมตตาธรรมจะช่วยกรุณาเจียดรายได้ที่มีล้นเหลือมาช่วยอุดหนุนจุนเจือนักศึกษาที่ยากไร้ได้บ้าง สังคมไทยก็จะน่าอยู่มากขึ้น เรื่องของคุณหมอชัญวลีทำให้ผู้อ่านเห็นว่า หมอเป็นคนที่เปิดเผยมากคนหนึ่ง ในอดีตหมอเคยสูบบุหรี่ โดยแอบหลบๆ ซ่อนๆ สูบไม่ให้คนรู้ แต่ไม่ช้าก็ตัดใจเลิกเสียได้เพราะเห็นว่าไม่เหมาะกับกุลสตรี หมอเป็นคนที่กลัวผีอย่างมาก แต่หมอก็สามารถเล่าเรื่องเกี่ยวกับผีที่ตนพบได้อย่างซาบซึ้งใจ ผมเองยังคิดว่าเรื่องนั้นน่าจะซาบซึ้งกว่าเรื่องตึกกรอส ของ อ. อุดากร ผู้ล่วงลับไปแล้วเสียอีก เพียงแต่ว่าการใช้คำพรรณนาเนื้อเรื่องของ อ. อุดากร นั้นต้องกล่าวว่าเป็นสุดยอดของเรื่องสั้นไทยแล้ว ครับ... ผมคิดพวกเราควรจะได้อ่านหนังสือเล่มนี้ ไม่ใช่เพราะเนื้อหาจะให้ความสนุกเพลิดเพลินเท่านั้น แต่ยังมีเรื่องให้ต้องขบคิดกันอีกมากทีเดียวไม่ว่าเราจะเป็นหมอหรือไม่ก็ตาม
|
